Rwa kulszowa odnosi się do bólu, który promieniuje wzdłuż nerwu kulszowego, który przebiega od dolnej części pleców przez biodro i pośladki w dół, wzdłuż każdej nogi często aż do stopy. Zazwyczaj rwa kulszowa dotyka tylko jednej strony ciała. Rwa kulszowa najczęściej występuje, gdy przepuklina dysku międzykręgowego, uciska nerw. Ucisk nerwu powoduje stan zapalany i często współistniejący ból i drętwienie chorej nogi. Chociaż ból związany z rwą kulszową może być bardzo silny i bardzo uciążliwy to w większości przypadków ustępuje po zabiegach nieoperacyjnych w ciągu kilku tygodni. Dlatego decyzja o operacji powinna być odciągana maksymalnie w czasie. Wyjątek stanowią pacjenci, u których rwie kulszowej towarzyszy znaczne osłabieniem siły mięśniowej nogi lub trudności w oddawaniu moczu bądź stolca.
Objawy
Ból, który promieniuje z dolnej części kręgosłupa (kręgosłupa lędźwiowego) do pośladka i nogi, jest cechą rwy kulszowej. Ból może się bardzo różnić, od łagodnego bólu po ostre, pieczenie lub rozdzierający ból. Czasami ból może mieć charakter „przechodzącego prądu”. Cechą charakterystyczną jest nasilanie dolegliwości podczas kaszlu, kichania lub długotrwałego siedzenia. Dolegliwości zazwyczaj dotyczą tylko jednej strony ciała. Niektórzy mają również współistniejące drętwienie, mrowienie lub osłabienie siły mięśniowej w obrębie dotkniętej chorobą nodze lub stopie.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Nadmierna waga może przyczynić się do zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, które następnie powodują rwę kulszową. Praca, która wymaga długotrwałej pozycji siedzącej, skręcania tułowia, noszenia ciężkich ładunków lub prowadzenia pojazdu mechanicznego przez dłuższy czas, może mieć znaczenie w rwie kulszowej.
Diagnostyka
Podczas badania fizykalnego lekarz może sprawdzić siłę i odruchy mięśni. Na przykład, możesz zostać poproszony o chodzenie na palcach lub piętach, czy będzie oceniany charakter bólu przy unoszeniu wyprostowanych kończyn ku górze. Ból wynikający z rwy kulszowej zwykle nasila się podczas tych czynności. W przypadku charakterystycznych objawów koniecznym będzie wykonanie badań obrazowych. Najczęściej jednak nie ma potrzeby wykonywania tych badań, chyba że zespół bólowy jest bardzo nasilony lub nie ustępuje w ciągu kilku tygodni. W przypadku wskazań wykonywane jest badanie Rezonansu Magnetycznego (MR). Często uzupełniane jest ono badaniami rentgenowskimi (RTG) czy badaniem tomografii komputerowej (TK).
Leczenie
Podstawowym postępowaniem jest leczenie objawowe, za pomocą leków przeciwbólowych. W przypadku nieustępującego zespołu bólowego przez kilka tygodni jednym rozwiązaniem może być leczenie operacyjne. W rzadkich przypadkach (osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia w oddawaniu moczu i stolca) konieczna może być operacja w trybie ostrodyżurowym.