Wyściółczak nici końcowej jest wolno rosnącym guzem (typem glejaka, czyli guzem który powstaje z tkanki podporowej mózgu i rdzenia kręgowego). Występuje zwykle w dolnej (lędźwiowo – krzyżowej) części kręgosłupa i jest uważany za łagodny guz o niskim stopniu złośliwości lub inaczej guzem zakwalifikowanym jako stopień I wg. WHO.
Objawy
Guzy te mogą być rozpoznane w każdym wieku. Objawy wyściółczaka są związane z jego lokalizacją i wielkością. Najczęściej zgłaszanymi dolegliwościami, które prowadzą do rozpoczęcia diagnostyki są bóle okolicy lędźwiowej, drętwienie w obrębie kończyn często z towarzyszącymi dolegliwościami bólowymi, trudności w oddawaniu moczu i stolca. Często wczesne rozpoznanie tego guza jest bardzo utrudnione ze względu, że początkowe objawy są zazwyczaj bardzo niespecyficzne.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyna powstawania wyściółczaków jest nieznana. Wiadomo, że mogą one częściej nawracać u osób zdiagnozowanych w dzieciństwie.
Diagnostyka
Wyściółczaki są najczęściej rozpoznawane w badaniu rezonansu magnetycznego, w którym zwykle stwierdzany jest guz znajdujący się w okolicy stożka rdzenia kręgowego. Stożek rdzenia kręgowego znajduje się w górnej części odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Wielkość guza może być różnorodna, niekiedy może on wypełniać znaczną część kanału kręgowego. Obecność tego guza zawsze wymaga przeprowadzenia diagnostyki różnicowej z innymi guzami, które mogą występować w tej okolicy takimi jak np. osłoniaki (nerwiaki).
Leczenie
Standardowym leczeniem wyściółczaka nici końcowej jest operacja mająca na celu usunięcie jak największej części guza, często w całości. Zakres resekcji ma znaczenie co do dalszego rokowania. Guzy te usunięte niecałkowicie mają tendencję do odrastania. Użyteczność terapii uzupełniającej po zabiegu chirurgicznym jest niejasna dla podgrupy osób z nawrotem lub u osób, u których nie można uzyskać całkowitej resekcji.