Ogniskowa dysplazja korowa jest wrodzoną nieprawidłowością w budowie kory mózgowej i nie jest chorobą nowotworową. Na powstanie dysplazji wpływ mogą mieć zarówno czynniki genetyczne, jak i nabyte. W badaniu neuropatologicznym wyróżnia się trzy podtypy dysplazji korowej. Zmiany te mają wysoką skłonność do wywoływania napadów padaczkowych, których często nie udaje się kontrolować farmakologicznie.
Diagnostyka
Niejednokrotnie stwierdzenie ogniskowej dysplazji korowej w badaniu Rezonansu Magnetycznego może być bardzo trudne lub może ona pozostać niewidoczna w tym badaniu. Innym razem dotknięty obszar mózgu może być większy niż nieprawidłowość ujawniona w badaniu Rezonansu Magnetycznego, co może być przyczyną złych wyników leczenia operacyjnego. Z tego powodu kilka innych metod obrazowania jest bardzo pomocnych w poszukiwaniu nieprawidłowości. Wykorzystywane są zaawansowane techniki obrazowania takie jak wysokiej rozdzielczości badanie PET, które może wykazać obszar zmniejszonego metabolizmu w obszarze widocznej dysplazji. Obrazowanie tensora dyfuzji (DTI) analizuje cząsteczki wolnej wody w mózgu, aby pomóc w identyfikacji i śledzeniu nieprawidłowych dróg istoty białej mózgu, które mogą być związane z dysplazją korową. Czasami do ostatecznego postawienia diagnozy mogą być wymagane techniki inwazyjne, takie jak badanie EEG po wewnątrzczaszkowej implantacji elektrod.
Leczenie
Leczenie chirurgiczne pacjentów z lekooporną padaczką wtórną do dysplazji korowej obejmuje chirurgiczne usunięcie ogniska dysplazji. Celem leczenia operacyjnego jest całkowite zatrzymanie napadów. Do czynników mających korzystny wpływ na osiągane wyniki leczenia operacyjnego zalicza się przede wszystkim całkowitą resekcję ogniskowej dysplazji korowej. Czasami pełna resekcja dysplazji może nie być możliwa w przypadku lokalizacji w okolicach ważnych czynnościowo (elokwentnych). W takich przypadkach przydatne jest przeprowadzenie operacji w znieczuleniu miejscowym.